Dzieje się tak, ponieważ elektrony i jony uwalniane podczas przechodzenia promieniowania są w rzeczywistości ładunkami elektrycznymi. Im intensywniejsze promieniowanie jonizujące, tym większa liczba uwolnionych ładunków elektrycznych. Przy pomiarze tych ładunków możemy oszacować intensywność promieniowania emitowanego przez źródło radioaktywne.
Komora jonizacyjna w eksperymencie Curie jest instrumentem używanym do przekształcania promieni uranu w ładunek elektryczny. Składa się z dwóch metalowych płytek, pomiędzy którymi umieszczana jest badana substancja radioaktywna.
Każda z płyt jest podłączona do zacisków akumulatora lub generatora elektrycznego. Komora jest zamkniętą pokrywą, która zapobiega wydostawaniu się gazu i ładunków elektrycznych. Promieniowanie emitowane przez badaną substancję jonizuje gaz w komorze, wytwarzając dodatnie ładunki elektryczne (jony) i ujemne ładunki elektryczne (elektrony).
Te ładunki elektryczne są przyciągane odpowiednio do ujemnie i dodatnio naładowanych płytek. Poruszając się, ładunki elektryczne wytwarzają prąd elektryczny proporcjonalny do promieniowania. Komora jonizacyjna działa zatem jak „konwerter”, przekształcając radioaktywność w energię elektryczną. Mierząc ładunek elektryczny wytwarzany przez minerał, możemy wywnioskować jaka jest jego radioaktywność.
