Projekt

Historia projektu

W 1898 r. Maria i Piotr Curie odkryli dwa nowe radioaktywne pierwiastki chemiczne, polon i rad, wykorzystując sprzęt do wykrywania i pomiaru emitowanych przez nie niewidzialnych promieni. Stosowana przez ponad pół wieku w laboratoriach Curie i składająca się z pomysłowej kombinacji instrumentów, "metoda Curie" dotycząca pomiaru radioaktywności została stopniowo porzucona wraz z pojawieniem się i udoskonaleniem liczników Geigera-Müllera w XX wieku. Sto lat później, w 1998 roku, fizycy i historycy zwrócili się do archiwów przechowywanych w Muzeum Curie, aby dowiedzieć się więcej o tych przestarzałych instrumentach i próbowali przywrócić je do stanu używalności, bez powodzenia. Jednak "maszyny Curie" zostały już pokazane publiczności i wystawione na stałych i tymczasowych wystawach we Francji i za granicą.

Na początku XXI wieku w różnych instytucjach dziedzictwa kulturowego uruchomiono szereg metod Curie, wykorzystując odrestaurowane instrumenty z epoki lub ich kopie. W 2004 r. w ESPCI (Ecole Supérieure de Physique et Chimie Industrielles de la ville de Paris) zbudowano kopie instrumentów Curie, a w 2005 r., z okazji Międzynarodowego Roku Fizyki i dzięki dotacji z DRAC-DRRT, przyszła kolej na Muzeum Curie. Niedawno Muzeum Nobla w Sztokholmie nabyło replikę, a Uniwersytet Rennes 1 również skorzystał ze swoich zbiorów fizyki, aby odtworzyć ten historyczny eksperyment. W ten sposób metoda pomiarowa została przywrócona do życia na potrzeby pokazów edukacyjnych.

Oryginalne narzędzie mediacji dla złożonego zagadnienia

Muzeum Curie regularnie organizuje wydarzenia związane z metodą Curie, podczas których prezentowana jest historia maszyn Curie i są one uruchamiane. Wydarzenia te cieszą się dużym powodzeniem wśród publiczności, ale bez naukowców metoda Curie pozostaje niezrozumiała dla większości odwiedzających. Wykorzystanie przez muzeum obrazów z epoki w celu umieszczenia instrumentów w konkretnym kontekście, a także produkcja licznych filmów i kart pomieszczeń wyjaśniających działanie instrumentów, nie wystarcza, aby publiczność mogła zrozumieć ich działanie, szczególnie, kiedy weźmie się pod uwagę złożoność instrumentów i niewidoczność mierzonych promieni.

Trudności te dały początek cyfrowemu projektowi dotyczącemu metody Curie. Głównym celem projektu jest udostępnienie historii i sposobu działania metody Curie. Narzędzie cyfrowe pozwala nam zarówno poszerzyć spektrum mediacji w pomieszczeniu, sprawiając, że odwiedzający rozumieją prezentowane zjawiska, jak i wyjść poza mury muzeum i dotrzeć do szerszej publiczności., " Metoda Curie" po części komiks, po części powieść historyczna - jest skierowana w szczególności do nastolatków i młodych dorosłych.

Historia odkrycia radu i polonu jest dobrą ilustracją metody, obrazującej w jaki sposób badania naukowe są prowadzone do dziś, gdzie główne odkrycia zależą nie tylko od intuicji naukowej, ale także od opanowania narzędzi technologicznych. Format komiksu ułatwia niezorientowanej publiczności odkrycie, jak działa szereg skomplikowanych urządzeń naukowych w zabawny sposób. Dla tych, którzy chcieliby pójść dalej, świat komiksu "Metoda Curie" został rozszerzony: można przeglądać zdigitalizowane archiwa i mieć dostęp do szczegółowych tekstów napisanych przez ekspertów z Muzeum Curie.

Narzędzie produkcyjne

Narzędzie, opracowane w PHP¹ i HTML5² przez warsztat Mosquito³, wykorzystuje rdzeń oprogramowania SPIP, szeroko stosowanego CMS⁴ o otwartym kodzie źródłowym, i wzbogaca go o funkcje umożliwiające konstruowanie narracji w formie cyfrowego komiksu. Użytkownik tworzy rozdziały, które mogą zawierać nieskończoną liczbę ramek. Każda ramka składa się z nieskończonej liczby warstw, z których każda może być indywidualnie animowana i synchronizowana. Cała treść jest dystrybuowana za pośrednictwem strony internetowej z w pełni responsywnym interfejsem, zaprojektowanym z myślą o optymalnej czytelności zarówno na komputerze, jak i na smartfonie lub tablecie.